Ironie in de koers

Ik houd van tactische wielrenners. Renners die de wedstrijd kunnen lezen en door een intelligente manier van koersen tijd of een etappe winnen. Om die reden ben ik altijd een groot fan van de Italiaan Vincenzo Nibali geweest. Tot vandaag.

Vandaag werd de tweede etappe in de ronde van Spanje verreden. Door een valpartij had Nibali 16 kilometer voor de streep een achterstand van anderhalve minuut op zijn concurrenten. Aangezien de renners in de achtervolgende groep hemzelf het werk lieten opknappen (lees: op kop lieten rijden), moest de noodzakelijke hulp van elders komen. En die kwam er. Op beelden die vanuit de helikopter gemaakt zijn, is duidelijk te zien hoe de ploegleiderswagen van Astana naast hem komt rijden en de Italiaan vervolgens op miraculeuze wijze een voorsprong pakt van enkele honderden meters op het groepje renners waar hij vlak daarvoor nog deel van uitmaakte. Die beelden waren niet live te zien (maar wel op nos.nl: Vincenzo Nibali hangt aan ploegleiderswagen tijdens 2e etappe Vuelta). Vervolgens slaagt Nibali erin om met hulp van zijn ploeggenoten aan te sluiten bij de groep der favorieten.

De blijdschap hierover duurde echter niet lang. Hij verloor tijd ten opzichte van de andere favorieten op de slotklim én hij werd gediskwalificeerd voor het ‘auto-incident’ en kan dus al na de tweede etappe naar huis. Hij kwam als één van de kanshebbers voor de eindzege naar Spanje, maar moet de Vuelta nu via de achterdeur verlaten.

En nu komt het ironische: aan het eind van de etappe, op een bescheiden slotklim van 5 kilomVincenzo Nibalieter à 6% gemiddeld, verloor Nibali, als gevolg van de inspanning die hij ervoor had moeten leveren om terug te komen in de groep met favorieten, op zijn concurrenten anderhalve minuut. Anderhalve minuut. Je leest het goed. Dat is precies de tijd die hij als achterstand had, voordat hij rare fratsen ging uithalen naast de ploegleiderswagen. Met andere woorden, als hij dat niet gedaan had, was zijn achterstand ongeveer hetzelfde geweest. Ironie bestaat, ook in de sport. Goddank.

© Tekstbureau de Taalformule 2015

3 gedachtes over “Ironie in de koers

  1. Het is ook een vreemde redenering om te ‘hopen’ op een tijdsverlies van 10 minuten. Het had sowieso wel minder geweest dan dat had hij gewoon doorgereden…Initiatief om hem naar voor te ‘begeleiden’ kwam overigens van chauffeur, maar dan nog…

    Geliked door 1 persoon

    • Ergens op hopen is natuurlijk geen redenering op zich. Het is alleen de reden waarom je ergens op hoopt. Kun je trouwens uitleggen waarom je dat noemt? Volgens mij doe ik die suggestie namelijk niet. Uiteraard zou de manoeuvre naast de ploegleiderswagen hem tijd hebben bespaard als hij niet was gediskwalificeerd, maar het gaat om het toeval. Nuance is niet altijd leuk 😉

      Like

  2. Hallo svanhaaster,

    Sorry dat ik nu pas reageer. Ik ben nog wat nieuw wat de werking van WordPress inhoudt, maar het lijkt me alvast een gemakkelijk platform.

    Nibali verklaarde achteraf zelf tegen verschillende mediabronnen dat hij nadat hij was ‘betrapt’ op een tijdstraf van 10 minuten rekende. Misschien heb ik dat dus een beetje vreemd verwoord met ‘hopen’ op…

    Sowieso heeft hij nu wel dubbel pech dat hij pas weer mag koersen na de Vuelta.

    Like

Plaats een reactie