Vorige keer gaf ik aan dat je als blogger soms ergens over móét schrijven. Vaak is dat prettig, want dan hoef je niet te bedenken waar je over wílt schrijven. Maar als er meerdere onderwerpen zich opdringen, dan wordt het een dilemma.
Neem nou de etappe van vandaag in de Vuelta. Een Luxemburger, wiens carrière de laatste jaren bol heeft gestaan van blessures en ander leed, boekt sinds tijden weer een overwinning die ertoe doet. Een Spanjaard, die de dag begon met één seconde achterstand op de Italiaan in het rood, start morgen zelf in het rood met één seconde voorsprong op de Italiaan. En dan is er nog een Nederlander, die in deze Ronde van Spanje alle verwachtingen weet te overtreffen, vierde staat in het klassement, drie bergetappes op rij de schade heeft weten te beperken en dankzij zijn doorgaans verpletterende tijdrit nog uitzicht heeft op het podium.
Moet ik schrijven over Fränk Schleck, die de afgelopen jaren de blessures en valpartijen aan elkaar heeft geregen en hierdoor onder andere de Tour aan zich voorbij moest laten gaan? Zijn broertje Andy, de grote belofte in het wielrennen van pak ‘m beet acht jaar geleden, heeft zijn fiets al aan de wilgen gehangen. Fränk is echter blijven volhouden en heeft daar vandaag de beloning voor gekregen.
Of schrijven over Joaquim Rodriguez? De Spanjaard perste er gisteren in de laatste kilometer van de slotklim een fameuze eindsprint uit, waardoor hij de Italiaan Aru in het klassement op één seconde naderde. Vandaag pakte hij met dezelfde strategie weer twee tellen op de rode trui, waardoor hij nu klassementsleider is met één seconde voorsprong op Aru.
Maar ja, als ik voor een van de bovenstaande opties kies, kan ik niet schrijven over Tom Dumoulin, de Nederlander die in de bergetappes van de afgelopen drie dagen steeds moest lossen uit de groep met favorieten, maar ook keer op keer zijn eigen tempo bleef rijden en daardoor de schade wist te beperken. Hij staat vierde in het klassement achter Rodriguez, Aru en Majka, maar heeft in tegenstelling tot deze drie een verpletterende tijdrit in huis. Woensdag moet hij dit waar gaan maken. Eén minuut en eenenvijftig seconden, dat is de achterstand op klassementsleider Rodriguez. Dat is in de tijdrit te overbruggen.
Nu weet ik nog steeds niet waar ik over wil schrijven, maar de boodschap is duidelijk: de Vuelta is nog steeds ongekend spannend, mis het niet!
de Fietsformule 